Պաշտոնական մաս: Հուլիսի 8-ից 12-ը «Մխիթար Սեբաստացի» կրթահամալիրի մի խումբ սովորողներ ուղևորվեցին Արցախ աշխարհ: Ճամբարի նպատակն էր ընդլայնել Արցախի հետ համագործակցությունը: Ճամբարն ուներ նաև ազգագրական նշանակություն. տարբեր վայրերում ապրող սովորողների շփումը հնարավորություն կտար ծանոթանալ միմյանց սովորույթներին, կենցաղին, բարքերին:
Սկսենք նրանից, թե քանի անգամ և ում հետ եմ գնացել Արցախ: Առաջին անգամ՝ ծնողներիս հետ գնացել էինք Հադրութի Ջրակուս (կամ Չիրակուս) գյուղ, պապիկիս եղբոր մոտ: Այս գնալը հաշվի չենք առնում, չնայած նրան, որ շա՜տ լավ անցավ, որովհետև ծնողներիս հետ էի ու բարեկամների միջավայրում:
Երկրորդ ու երրորդ անգամները Գանձասարի ճամբարներն էին, ընկերներիս հետ էի ու ճամբարի շենքում, այլ ոչ թե տեղացիների տներում:
Իսկ էս չորրորդ անգամը ամեն ինչով տարբերվեց, թե ընկերների շրջապատով, թե ուսուցիչների կազմով, թե նրանով, որ գյուղացիների տներում էինք մնում և նաև նրանով, որ նոր բարեկամների հանդիպեցի ու ուրախ եմ այդ հանդիպման համար:
Ճամբարային 5 օրերի ընթացքում, ամեն օրվա վերջում գրի եմ առել օրս, թե ինչպես անցավ, ուր գնացինք, ինչ արեցինք, ինչ տրամադրությամբ: Հիմա ներկայացնում եմ հինգ օրերի օրագիրս, որի անունն է՝ «Հինգ արցախյան օրեր»:
«Հինգ արցախյան օրեր»
Էս վերջին օրը համ ուրախ օր էր, համ էլ տխուր, չէ որ վերադառնում էինք տուն ու բաժանվում մեր ընկերներից, բայց և վերադառնում էինք տուն ծնողների ու բարեկամների մոտ: Մեկ-մեկ ուրախանում էի, մեկ-մեկ տխրում: Էս անգամ ուրիշ ձևով սիրեցի Արցախը…
Սիրեցի էն ուսուցիչներին, ովքեր ինձ դաս չէին տվել և չեն տալու (դպրոցում): Իսկ էս ճամբարի ընթացքում էնքա՜ն բան սովորեցրին…
Իսկ երեխեքը… շատ սիրեցի, ուրախ եմ, որ մյուս տարի Միջին դպրոցում են լինելու, ես էլ Ավագ դպրոց-Վարժարանում, այսինքն հանդիպելու ենք… Մինչ նոր հանսիպում…
ԷՈՒԹՒՈՒՆ... ՄՏԱՑ... ԱՐԱՐԻՉ... 
Pingback: Հինգ արցախյան օրեր | Blog.mskh «Մխիթար Սեբաստացի»
Pingback: Արցախապատում. Հնգօրյա արցախյան ճամբարի հաշվետվություն | Ազնիվ Հովհաննիսյան